Time to say goodbye. We besluiten om gezamenlijk nog een keer te tanken net voor de splitsing waarbij Sjoerd naar het noorden gaat en ik naar het westen. Sjoerd is in zijn laatste paar dagen van de vakantie, ik sta aan het begin.
We hebben de afgelopen dagen in Pension Ferienhof Breig overnacht. Prijs/prestatie bijna onverslaanbaar. Want voor € 40,00 pp heb je een bed in en 2-persoonskamer, ontbijt en warme hap en staat je brommer in een garage. Een halve liter Weizen kost € 3,00. Ik ben absoluut andere prijzen gewend. Het eten is niet fancy, geen mooi opgemaakte borden, maar gewoon wat je thuis ook krijgt, kip-patat-sla, aardappelen-bloemkool-stukkie vlees, kipstukjes-sla-spätzle, dat soort werk. Wie daar zijn neus voor ophaalt moet gewoon ergens anders naartoe. Zijn er dan helemaal geen nadelen? Jawel, voor mij zelfs een heel groot nadeel waardoor ik er niet snel weer naartoe zal gaan. Breig is een waar rokerswalhalla. In de ontbijtruimte en de kamers is roken verboden, maar verder is roken bijna een must. Het restaurant is een soort overkapping die geregeld afgesloten wordt. Je zit dan gewoon "binnen". Het is dan niet zo lekker als tijdens het eten 2 plaatsen naast je iemand vrolijk meent een sigaret op te moeten steken. Voor wie dit geen bezwaar is: absoluut doen!
Inmiddels staan we bepakt en bezakt voor de uitgang en op de vrouwenparking, klaar om weg te gaan.
Nadat we getankt hebben, gaat Sjoerd naar huis en ik ga richting Normandië, beide hopen we op een droge tocht...
Ik steek de Rijn over en het landschap verandert bijna direct. Niet alleen het landschap, ook de bebouwing is totaal anders dan in Duitsland. Meer met de ehh... Franse slag: het ziet er niet uit, maar het doet het toch... niet altijd, maar meestal wel... als het zin heeft.
En toch, het heeft wat. In plaats van slingerwegen in het Zwarte Woud ineens lange lappen asfalt.
En enorme weidse vergezichten. Zover het oog reikt zie je "landschap" en diezelfde lappen asfalt. Kaarsrecht en de heuvels volgend. Heuvel, na heuvel, na heuvel...
Op de vorige foto's ziet het weer er prachtig uit. Dat bleef ook een hele tijd zo. De verwachting was ook dat ik het droog zou houden tot aan mijn overnachtingsplek. ZOU houden. Zou, wat een klotewoord is het eigenlijk. Ik merkte op het eind al dat het fors zou gaan regenen. Net op tijd kon ik bij een tankstation tanken en schuilen en voor ik het in de gaten had, kwam het met bakken naar beneden. Af en toe een beste klap onweer erbij, waarvan 1 echt dichtbij. Binnen een seconde na de flits hoorde ik een enorme knal.
Ik heb gewacht tot het droog werd en ben verder gegaan, totdat... 5 km vanaf het eindpunt begin het nog even steviger te regenen en nergens een schuilplaats te vinden. Het had ook geen nut om mijn regenpak te pakken. Er kwam zoveel water naar beneden, dat, ondanks de bescherming die een scooter biedt (benen en voetjes droog en een groot scherm), ik tot en met mijn onderbroek zijknat ben geworden. Motorjas, motorjeans, handschoenen, schoenen, sokken, t-shirt en mijn setje van de Hunkemöller alles doorweekt. Later kreeg ik van Sjoerd een bericht dat hij zeiknat in Maastricht was aangekomen.
Tot overmaat van ramp bleken de restaurants in de nabije omgeving allemaal gesloten te zijn. Ja ik kon naar Châlons-en-Champagne, maar dat was dik 15 km ver weg. En aangezien mijn motorjas doorweekt is, wil ik niet te ver onbeschermd rijden. Dan maar een croque monsieur en een salade bij het binnen handbereik liggende Total benzinestation gehaald. Ach er komt nog genoeg tijd en gelegenheid om flink te eten.
